اگر چه مـادر تو، دخـتر پیـمبر نیست           کسی حسینِ علی را چنین برادر نیست
حسین، پیش تو انگار در کنارعلی ست           کسی چنان که تو هرگز شبیه حیدر نیست

زلال علقمه، در حسرت تو می‌سـوزد           کنار آبی و لب‌های تفـته ‌ات، تـر نیـست
حـدیث غـیرتـت آری شگـفـت‌آور بود           که گفته ‌است که دست تو، آب‌آور نیست؟
شکست بعد تو پشت حسین فاطمه، آه           !حسین مانده و مقتل، عـلی اکبـر نیـست
حسین مـانـده و قـنـداقـۀ عـلی اصغـر           حسین مانده و شیرخواره ‌ای که دیگر نیست
نمانده است به دست حسـین از گـل‌ها           گلی پس از تو،دریغا! گلی که پرپر نیست
هزار سال از آن ظهــر داغ می‌گذرد           هنوز روضـۀ جانـبازیَت، مکـرّر نیست
قسم به مادرت امّ‌ البنـین! عزیزی تـو           اگر چه مـادر تو، دخـتـر پـیمبر نیسـت